به گزارش راسخون؛ دکتر مجید روانبخش اظهار کرد: یکی از اصلی ترین عوارض کرونا، درگیری ریه است؛ زمانی که التهاب بافت ریوی اتفاق می افتد، پس از مدتی بیمار بهبود می یابد اما عوارض درگیری ریوی با این بیماران همراه است و در نهایت التهاب بافت ریه به حالت فیبروز تبدیل می شود. در پی این التهاب بافت ریه، عملکرد ریوی مختل می شود.

وی افزود: برای اینکه عملکرد ریه بیماران مبتلا به کرونا را برگردانیم، نخستین قدم این است که آلوئول‌ها را به چرخه تبادلات گازی برگردانیم؛ این کار تنها از طریق افزایش انعطاف پذیری آلوئول‌ها امکانپذیر است.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز ادامه داد: سه ساختار اصلی در ریه وجود دارد که در پی ابتلا به کروناویروس، درگیر می شوند. علاوه بر بافت ریه، عضلات نیز به دلیل تنفس خراب، بستری شدن و موارد دیگر دچار ضعف می شوند و از دست رفتن عملکرد عضلات، در نحوه تنفس نقش مهمی دارد. قفسه سینه و مفاصلی که جداره استخوانی را می سازند نیز در دوران بستری، به شدت تهدید می شوند. در نهایت این سه مورد می توانند عوارضی در بیماران مبتلا به کرونا ایجاد کنند که فیزیوتراپیست تنفسی نقش مهمی در این میان دارد. فیزیوتراپیست باید با دادن تمرین های خاصی، توانمندی های ریه را مجددا بازگرداند.

وی عنوان کرد: بیمارانی که از کرونا نجات یافتند اما هنوز تنفس درستی ندارند باید بدانند که تمرین طلایی، نگهداشتن نفس عمیق در داخل ریه ها است. البته نفس عمیق کشیدن به تنهایی کافی نیست. اگر زود هوا را وارد ریه و زود خارج کنیم، کفایت لازم ندارد؛ باید یک نفس عمیق و آرام را از بینی بکشیم و وارد ریه ها کنیم و اجازه دهیم این هوا، ریه را پر کند و بعد از دو تا پنج ثانیه، هوا را داخل ریه نگهداریم. نگهداشتن هوا در ریه باعث می شود رفتار بافت ریه تغییر کند و منجر بهتر شدن وضعیت ریه شود.

روانبخش ادامه داد: با بردن هوا به ریه و در مدت نگهداشتن، باز هم نباید هوا سریع از ریه خارج شود. در این شرایط، فاز سوم تمرین آغاز می شود و باید هوای بازدم را از طریق لبهای غنچه شده در یک مدت زمان طولانی از ریه خارج کنیم. با انجام این تمرینات، ریه با پرهوایی بهبود می یابد.

این فیزیوتراپ عنوان کرد: این تمرینات باید روزانه حداقل هشت تا ۱۰ بار انجام شوند و باید دقت شود که هر چه تمرینات ریوی بیشتری انجام دهیم منافع بیشتری حاصل می شود؛ این تمرینات برای افرادی که بیمار نبوده اند هم خوب هستند.

وی افزود: با توجه به وضعیت شیوع کرونا، ممکن است افرادی که اکنون سالم هستند در آینده نزدیک به کرونا مبتلا شوند بنابراین می توانند با افزایش توانمندی بافت ریه به منظور حفظ و نگهداری مقادیر بیشتری از هوا، تمرینات تنفسی را انجام دهند.

روانبخش گفت: در عضلات، منابعی وجود دارد که اگر از آنها استفاده نکنیم از دست می روند و توسط بدن برداشت می شوند؛ برای پیشگیری از اینکه عضله از دست برود باید از آن کار بکشیم و این موضوع تنها به عضلات جسمی بر نمی گردد؛ مثلا عضله دیافراگم، موتور محرک تنفس است.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز افزود: در پی بستری شدن در بیمارستان، قسمت زیادی از توده عضلانی از بین می رود که برای برگشت به چرخه حرکت، مجبور هستیم با ورزش این عضلات را به چرخه کار برگردانیم. ورزش های تقویتی ملایم و دامنه دار (ورزش هوازی) و ترجییحا در عضلات بزرگ در اطراف کمربند لگن یا شانه توصیه می شوند. برخی فکر می کنند ورزش، تنها به عضلات دست و پا بر می گردد  در حالی که این تفکر اشتباه است و قسمت عمده ای از ورزش هایی که باید بیماران مبتلا به کرونا انجام دهند، ورزش های تنه هستند.

وی که در یک برنامه تلویزیونی صحبت می کرد، تصریح کرد: مردم به تنفس خود قانع نباشند. سیستم تنفس ما توانمندی دارد که در وضعیت بسیار بالاتر و بهتری عمل کند؛ فرآیند پیری و گذر عمر در حال شکل گرفتن است و کسانی که تنفس خوب و درست داشته باشند لذت بیشتری از زندگی می برند. همه به ویژه بیماران مبتلا به کرونا و افراد دچار ضعف عضلات یا افرادی که بدن غیرآماده دارند، نیازمند توانبخشی تنفسی هستند و باید توصیه ها و تمرینات تنفسی را انجام دهند.


منبع: ایسنا